Blog

2022-09-01

het Nijntjemuseum

Vandaag gaf ik een workshop vertellen met de Kamishibai aan medewerkers en voorleesvrijwilligers van het Nijntjemuseum in Utrecht.
Zij wilden verkennen of de Kamishibai van toegevoegde waarde zou kunnen zijn in hun museum en dan met name bij het voorlezen. Er ontstond een mooi gesprek over de taalontwikkelende waarde van de Nijntje-boekjes. En inderdaad, er is dan wel sprake van ritme en eindrijm, maar gelaagd en erg rijk van taal zijn de teksten niet.

De illustraties daarentegen, zijn wel iconisch te noemen. En het Nijntje-museum is dan ook vooral een beeldmuseum.
Om te laten zien wat het effect is wanneer je verhalen vertelt met de Kamishibai, schoof ik een van hun verhalen (Nijntje op de fiets) in mijn Kamishibai en opende de luikjes. En ook nu weer, was alle aandacht meteen daar. Bij Nijntje. Ook al bestond het publiek ditmaal alleen uit volwassen medewerkers. Het blijft een magisch moment, dat openen van een verhaal.
Ik begon de platen te schuiven en het lijnenspel van Dick Bruna kwam tot leven. De tafel van Nijntje liep over in de tafel op de volgende plaat. Ik liet zien hoe je het beeld van Nijntje die zich omdraaide naar de vijver kon ondersteunen met je eigen lichaam. Het bos werd een staccato van stammen en de heuvels waar Nijntje over fietste trokken glooiend aan het publiek voorbij.

Iedereen was enthousiast over het effect.
Na afloop vertelde een van de medewerkers me dat ze vooraf niet gedacht had dat de Kamishibai zoveel kon toevoegen. “De platen waren niet alleen groter en stonden in een mooi kastje, maar kwamen echt tot leven”.
Juist doordat je met een Kamishibai zo kunt spelen met de illustraties en dynamiek tussen de verschillende illustraties, maakte dat het een mooie aanvulling bleek voor het Nijntjemuseum. 

Missie geslaagd! … en wordt vervolgd.